Overdracht met collega's in het Diakonessenhuis Utrecht. 'Al bij mijn sollicitatie merkte ik dat de sfeer hier super goed is.'

Suresh
Medisch specialist (55) in Utrecht
'Ik vind de ingrepen in de vaatchirurgie ontzettend mooi. Maatwerk leveren, want geen patiënt is hetzelfde. Dat trekt mij.'
Laat een boodschap achter voor Suresh
Bij het achterlaten van een boodschap ga je akkoord met de algemene voorwaarden. Jouw boodschap wordt niet openbaar gemaakt. Lees voor meer informatie ons Privacybeleid. De boodschappen worden verzameld en op één moment voorgelegd aan Suresh.
Er wordt tijdens de operatie gewerkt met rontgenstraling. Alle aanwezigen moeten daarom een loodschort aan, in het geval van Suresh – curieus genoeg – bedrukt met teddyberen.
Patiënten zijn erg mondig geworden. Ik denk dat de omslag tien jaar geleden was. Vroeger was je de vakman waarop vertrouwd werd, maar dat is niet meer zo.
Mensen zijn weliswaar geïnformeerd door internet, maar niet altijd juist. Met hele uitdraaien komen ze bij mij op het spreekuur.
De patiënt heeft een verstopte slagader. Via een operatie gaan Suresh en het team die proberen te reinigen.
'We doen niks alleen. Alles staat of valt met een goed team. Het is niet meer zo dat de operateur alles bepaalt.'
De slagader wordt schoongemaakt, maar dat blijkt niet voldoende om het bloed goed te laten stromen. Een bypassoperatie is noodzakelijk.
Een snee wordt gemaakt om een bypass aan te leggen. In een bypass wordt een andere ader gebruikt om het bloed mee om te leiden.
Ik denk dat we over tien jaar het mes niet meer nodig hebben. Het gaat dan allemaal via prikjes en kijkoperaties.
Ik vind dat interessant. Ik ben opgeleid als open chirurg: we sneden alles open. Ik vind het geweldig wat er nu allemaal mogelijk is.
Ik werk 18,5 jaar als vaatchirurg en zou dit beroep weer kiezen, mocht ik opnieuw beginnen. Ik geniet van de ingrepen, de sfeer in het ziekenhuis en de collega's.
En als ik een 'erop-of-eronder' operatie tot een goed einde breng, voel ik nog steeds een high.

Naar volgend verhaal
Pauline
Wijkverpleegkundige (47) in Ooij
'Ik stond aan het ziekenhuisbed en voelde mij zo machteloos. Uit die machteloosheid groeide de wens verpleegkundige te worden.'